بررسی آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در مطب های شهر تهران درباره بیماری سل در سال ۱۳۸۴

سابقه و هدف: بیماری سل نخستین بیماری است که از سوی سازمان جهانی بهداشت در سال 1993 عنوان فوریت دریافت کرده است. دندانپزشکان طی دوران کار خود ممکن است با بیماران مبتلا به سل مواجه شوند. میزان آگاهی آن ها از این بیماری می تواند در تشخیص و کنترل عفونت متقاطع، همچنین طرح درمان مناسب موثر باشد. هدف از این مطالعه سنجش آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل و در مطب های خصوصی تهران بزرگ در سال 1384 درباره بیماری سل بود.مواد و روش ها: در این بررسی توصیفی – تحلیلی 420 دندانپزشک (193 مرد، 227 زن، به ترتیب 46% و 54%) با سن 25 تا 65 سال و میانگین سن 7.3±34.3 که به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسشنامه حاوی 18 پرسش سه گزینه ای بود که در 3 دسته 6 سوالی اطلاعات عمومی (تعریف، تشخیص و پاتولوژی)، داروها و تداخلات دارویی، و درمان دندانپزشکی قرار داشت. هر سوال یک گزینه «نمی دانم» نیز داشت. روایی محتوایی پرسشنامه توسط چند متخصص بیماری دهان ویک پزشک عمومی تایید شد. در سنجش آگاهی، تعداد پاسخ های درست بدون در نظر گرفتن نمره منفی مد نظر قرار گرفت. از آزمون spss-9،chi-square و نوموگراف lawshe’s، آنالیز واریانس و ضرایب همبستگی کندال بر حسب شرایط برای آنالیز آماری استفاده شد.یافته ها: متوسط تعداد پاسخ های درست به سوالات عمومی 1.0±1.9 (از حداکثر6)، در مورد سوالات درمان و تداخل دارویی 1.1±1.6 (از حداکثر 6) و مورد درمان دندانپزشکی 1.2±2.1 (از حداکثر 6) بود. نمره کلی (از حداکثر 18) بین 0 تا 11 با میانگین 2.5±5.7 ( فاصله اطمینان 95% 5.9-5.4) قرار داشت. فارغ التحصیلان دانشگاه آزاد و دانشگاه های دولتی تهران به ترتیب از آگاهی بیشتری برخوردار بودند.نتیجه گیری: میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شاغل در مطب های خصوصی شهر تهران درباره بیماری سل بسیار ضعیف بود.